ZEKÂT
Zekât senelik mâlî bir ibâdettir. Cenâb-ı Hakk’ın rızası için, zengin Müslümanların her sene mallarından kırkta birini; Kur’ân-ı Kerîm’de bildirilen sekiz sınıftan birine tamamen vermelerinden ibârettir.
Zekâtın farz olmasının şartı: Bâliğ (ergen), akıllı, hür olan ve borcu bulunmayan müslümanın, aslî ihtiyâcından fazla olarak üzerinden bir yıl geçen nisab miktarı mala sahip olmasıdır. Nisab miktarı malda, ayrıca nemâ (üreme, çoğalma) da şarttır. Altın ve gümüş, çoğalmasa da, nisab miktarı olunca zekâtları verilir.
Nisab: Zekâtın vâcip olması için dinin koyduğu bir ölçüdür. Kişinin aslî ihtiyacından ve borcundan başka 20 miskâl (80.18 gram) altın veya bunun değerinde para ve ticaret malına sahip olmasıdır. Aslî ihtiyaç, ev ve ev için lüzumlu eşya, elbiseler, âletler, kitaplar, binek (at veya araba) ve erzaktır. Paranın her 40 liradan bir lirası zekât olarak verilecektir. Canlı hayvanların zekâtı: Koyunda; kırkta bir, devede; beş devede bir koyun, sığırda; otuzda bir danadır. Madenler de zekâta tâbîdir.
ÖŞÜR
Öşür, arâzî mahsûllerinin zekâtıdır ve çıkan mahsûlden onda birini vermektir. Şâyet arazi para ile sulanıyorsa yirmide biri verilir. Arazi mahsulleri, buğday, arpa, pirinç, darı, karpuz, salatalık, patlıcan, yonca, zeytin, susam, bal, kudret helvası, şeker kamışı ve meyveler gibi mahsûllerdir. Türkiye’de araziler tapulu ve sahipli olduğu için Türkiye arazisi öşür arazisidir. Zirâatle uğraşan Müslümanların yediklerinin helâl olabilmesi için bu öşürlerini mutlaka vermeleri lazımdır.
ZEKÂTIN VERİLECEĞİ YERLER
Tevbe sûresinin 60. âyetinde açıklanmıştır.
1- (Nisâba sâhip olmayan) Fakirler,
2- (Hiç birşeyi bulunmayan) Miskinler,
3- Zekât toplama me’mûrları,
4- Müellefe-i kulûb,
5- Kölelikten kurtulacak kimseler,
6- (Borcunun karşılığı malı olmayan) Borçlular,
7- (Fi sebîlillâh) Allâh yolundakiler,
8- (Harçlıksız) Yolda kalmışlar.
Zekât bu sekiz yerden herhangi birine verilebilir. Ancak verilmesi en fazîletli yer, hiçbir şeyi olmayan miskinler ve Allâh yolundakilerdir.
|
|
 |
|
